น้ำนอง สมุนไพรดีมีประโยชน์ ผู้เขียนได้มีโอกาสไปเที่ยวบ้านเพื่อนคนหนึ่ง ซึ่งพ่อของเพื่อนคนนี้ประกอบอาชีพเป็นหมอนวดน้ำมันและมีสูตรยาสมุนไพรไว้ใช้รักษาโรค โดยนำสมุนไพรเหล่านี้มาทำเป็นยาใช้ทาบ้าง ต้มกินบ้าง (ตามแบบฉบับหมอบ้าน) และที่บ้านของเพื่อนจะมีผู้คนมากมายทั้งบริเวณใกล้เคียง หรือเดินทางมาจากต่างจังหวัด เพื่อมารอคิวนวดน้ำมัน บอกเลยรอนานมาก (บางคนต้องมาค้างคืนกันเลยทีเดียว) บ้านของเพื่อนคนนี้มีสมุนไพรเยอะแยะมากมายหลายชนิด เนื่องจากต้องใช้สมุนไพรเหล่านี้ในการรักษาโรคตามฉบับหมอชาวบ้าน (รักษาโดยใช้สมุนไพร) ซึ่งผู้เขียนเองก็เคยไปรับการรักษา เนื่องจากข้อเท้าพลิกจากการเล่นกีฬา วันนั้นผู้เขียนได้เจอกับพืชชนิดหนึ่ง เลยถามเพื่อนว่ามันคือต้นอะไร เพื่อนให้คำตอบว่า...มันคือต้นน้ำนอง (ชื่อแปลกเพิ่งเคยได้ยินเป็นครั้งแรก เพราะปกติไม่ค่อยสนใจเรื่องพืชสมุนไพรสักเท่าไรนัก) น้ำนองเป็นจัดเป็นไม้ยืนต้นซึ่งมีขนาดเล็ก (สูงประมาณ 2 – 4 เมตร) แตกก้านสาขามากมาย บนยอดจะเป็นพุ่มกลม ๆ เปลือกลำต้นำจะออกสีน้ำตาลอ่อน ๆ น้ำนอง หรือเรียกอีกชื่อว่ากลึงกล่อม (แต่ละที่จะมีชื่อเรียกที่แตกต่างกัน) สรรพคุณคือ รากจะถูกนำมาใช้เป็นยาแก้ไข้ ร้อนในกระหายน้ำ ใช้เป็นยาขับพิษภายใน รวมไปถึงแก้น้ำเหลืองเสีย ในส่วนของผลสุกก็สามารถนำมารับประทานได้ ผู้เขียนเองก็ได้มีโอกาสลองชิม...รสชาติของมันจะคล้ายๆกับลูกหว้า แต่น้ำนองจะมีรสฝาดกว่า มีความหวานเพียงเล็กน้อย กินเข้าไปแล้วรสฝาดจะติดอยู่ภายในปากเลย...อิอิ (ส่วนใหญ่นกจะชอบกิน) นอกจากนี้ต้นน้ำนองยังมีประโยชน์อย่างอื่นอีกคือ สามารถนำยอดอ่อน หรือผลอ่อน มารับประทานเป็นผักเหนาะร่วมกับน้ำชุบได้ (ผักเหนาะและน้ำชุบเป็นภาษาของบ้านผู้เขียนเอง...ผักเหนาะคือผักที่ใช้เป็นเครื่องเคียงที่ไว้สำหรับรับประทานคู่กับน้ำพริก ส่วนน้ำชุบก็คือน้ำพริกนั่นเอง (อันนี้ยังไม่เคยกิน...เพื่อนบอกมาว่าอร่อย) เป็นอย่างไรบ้างคะเพื่อนๆ อ่านแล้วพอที่จะรู้จักน้ำนองกันบ้างไหม คราวหน้าถ้าผู้เขียนมีโอกาสไปเยี่ยมเยียนเพื่อนอีก จะหาสมุนไพรชนิดอื่นมาแนะนำอีกนะคะ*** เครดิตภาพโดยผู้เขียน***
