cr. unsplash เรื่องนี้ขอเล่าเป็นตอนต่อจาก โรคซึมเศร้าคนใกล้ชิดต้องเข้าใจ ซึ่งจะย้อนความไปก่อนที่จะรู้ว่าคนใกล้ตัวเป็นโรคนี้ มันมีสัญญาณมาก่อน แต่เราไม่รู้ เพราะมันถือเป็นโรคเงียบ ซึ่งขอย้ำก่อนว่าแล้วแต่บุคคล เพราะผู้ป่วยแต่ละคนอาการจะต่างกัน คนใกล้ตัวเราสิ่งที่เปลี่ยนจนเห็นชัดคือ เริ่มไม่นอน เริ่มไม่กิน ไม่ทำอะไรบางทีไม่หลับก็นอนนิ่ง ๆ ไม่พูด ไม่คุย เรียกให้กินข้าวคือกิน แต่ไม่ทำอะไร บางครั้งก็พูดไม่รู้เรื่อง คือพูดแปลก ๆ ถามแปลก ๆ มีคำถามที่เราไม่เข้าใจ บางวันไม่พูดเลย บางวันพูดมาก แล้วบางครั้งก็เยอะ ทุกอย่างต้องเป็นอย่างที่เขาคิดเท่านั้น (มารู้ทีหลังว่าเป็นอาการที่ออกมาพร้อมโรคนี้แต่มันแฝงมานานแล้ว ) cr. unsplash สิ่งที่เห็นชัดเจนคือ เบื่อทุอย่าง คิดแค่ว่าโลกนี้มันโหดร้ายกับเขา ซึ่งพอถามว่าทำไมเพราะอะไร ก็ไม่ตอบบอกแค่ว่า มันน่าเบื่อ ชีวิตมันน่าเบื่อ แล้วมันก็มีจุดเปลี่ยนที่ทำให้เรารู้ว่าเขามีปัญหาแน่ ๆ แต่ยังไม่คิดว่าใช้โรคนี้ จนเขามีปัญหาที่คนในบ้านบางคนแล้วไม่เข้าใจกัน สุดท้ายกลายเป็นทะเลาะ วันนั้นคืออาการถึงขีดสุดแล้ว หลังจากนั้นอาการแปลก ๆ ก็ชัดเจนกว่าเดิมจนตัดสินใจพาไปรักษา แต่ยังไปโรงพยาบาลใหญ่ไม่ได้คิวเต็ม ก็ทำบัตรของคิวรอ ระหว่างรอก็ไปหาคลีนิคด้านนี้ ซึ่งหมอก็บอกว่าเขาเป็นซึมเศร้า ก็ให้ยามาทานเพื่อคุมอาการ cr. unsplash แต่การรักษาคลีนิคจะต่างจากโรงพยาบาล ซึ่งเราก็เข้าใจเพราะเขาจะคิดเงินตามเวลาที่คุยกับหมอ และคนไข้ไม่ยอมคุยกับหมอ เขาก็วินิจฉัยอะไรไม่ได้ เพราะเขาปฎิเสธหมอไม่ให้ความร่วมมือแต่ยอมกินยา ซึ่งไปหาแค่ 2-3 ครั้งหลังจากนั้นเราแค่ไปเอายาอย่างเดียว เป็นแบบนี้ 2-3 เดือนจนถึงวันนัดของโรงยาบาลที่ทำคิวไว้ วันแรกที่ไปก็กลัวเขาจะไม่ให้ความร่วมมือกับหมออีก แต่ครั้งนี้เขายอมคุยกับหมอ ซึ่งหมอเช็คละเอียดมาก คุยกันเกินชั่วโมง หมอถึงสรุปว่าเขาเป็นซึมเศร้าจริง แต่มีอาการอื่นแฝงและมันแสดงออกมาพร้อมกับโรคนี้ บางเรื่องที่เขาเล่าให้หมอฟังเราไม่เคยรู้เลย เพราะเจ้าตัวไม่บอก ทุกอย่างที่เขาเก็บมาตั้งแต่เด็ก เช่น เพื่อนแกล้ง เพื่อนทิ้ง มันฝังใจเขามานานมาก กลายเป็นทำให้เขา ปฎิเสธที่จะเข้าหาใคร cr. unsplash ประกอบกับภาวะอื่นที่เขามีแฝงมา มันออกมาทั้งหมดทีเดียวเหมือนระเบิด ทำให้เขาพฤติกรรมเปลี่ยน อาการของโรคที่ทำให้เขาหลอนได้ยินเสียงสั่งให้ไปตาย หลอนเห็นคนมายืนมอง นอนฝันร้ายร้องไม่เป็นภาษาทุกคืนเป็นอาทิตย์ อคติกับทุกอย่างในชีวิตว่ามันคือสิ่งเลวร้าย ไม่ยอมออกไปไหน หวาดระแวง บางครั้งดุร้าย บางครั้งก็ร้องไห้ ซึ่งหมอบอกว่าเป็นอาการของซึมเศร้าอีกแบบที่เป็นได้ขึ้นอยู่กับภาวะแต่ละคน และเขามีภาวะ Asperger’s Syndrome (ซึ่งเขาเป็นมานานแต่เราไม่เคยรู้เพราะอาการไม่แสดงออก แต่มันพฤติกรรมบางอย่างที่หมอสังเกตุเห็นและพูดคุยสอบถามจึงแน่นใจว่าเขามีภาวะนี้ร่วมด้วย) อาการเขาจะอยู่ในกลุ่มปฎิเสธสังคม และมีอาการอื่นที่มันแสดงออกมาหลายอย่างจากการที่สารเคมีในสมองผิดปรกติ cr. unsplash นี่แค่เริ่มแรกเท่านั้น เราถึงได้บอกในบทความ โรคซึมเศร้าคนใกล้ชิดต้องเข้าใจ ว่าต้องอดทนและเข้าใจเขาให้มาก บางครั้งเหมือน คนป่วยเอาแต่ใจแต่มันไม่ใช่ เขาคุมอะไรไม่ได้เลย สมองสั่งการผิดเพี้ยน ใช้ชีวิตแตกต่างจากเดิมเหมือนเป็นคนละคน ชีวิตเราเปลี่ยนทันที เพื่อที่จะต้องรับมือกับอาการเขา หลายคนแนะนำให้ไปทางธรรม เราบอกเลยว่าบางคนเขาไม่รับจะไปบังคับเขาไม่ได้ บางคนไปแล้วดีขึ้น บางคนไปแล้วแย่ลง โรคนี้สิ่งสำคัญคือต้องทานยาต่อเนื่องตลอดจนกว่าหมอสั่งหยุด อย่าคิดเองว่าแบบนั้นดีแบบนี้ดี อย่าเอาอาการคนอื่นเป็นต้นแบบรักษา อย่าเอาวิธีการของคนอื่นมาใช้ต้องดูที่คนป่วยเป็นหลักก่อนว่าเขาเป็นแบบไหน เขารับอะไร เขาปฎิเสธอะไร มันต้องค่อย ๆ ปรับค่อย ๆ รับมือ แล้วจะค่อย ๆ ดีขึ้น
