ตีห้ายี่สิบนาที “ตากอากาศบางปู” ปกคลุมด้วยม่านราตรี มีเพียงแสงจากหลอดไฟส่องสว่างจากเสาไฟเท่านั้น ผมขับรถเข้าลานจอด ขณะนั่นมีรถกระบะจอดเงียบๆ อยู่หนึ่งคัน แล้วก็มีรถเก๋งสีดำแล่นมาจอดข้างๆ รถผมอีกหนึ่งคันออกมายืนสูดอากาศเย็น ยืดเส้นยืดสายอยู่ใกล้วงเวียนหน้าทางขึ้นสะพานสุขตา ฝนเมื่อคืนยังทิ้งรอยตามพื้น มีน้ำขังเป็นหย่อมๆ ผมเริ่มวิ่งเยาะๆ ตั้งต้นจากวงเวียน ย้อนทางเข้าจนถึงประตู แล้วก็วิ่งกลับเข้ามาและวิ่งขึ้นสะพานสุขตา วิ่งวนอยู่แบบนั้นสี่รอบไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมมาวิ่งออกกำลังกายตอนเช้าที่นี่ ครั้งนี้ต้องการเขียนรีวิวให้กับเพื่อนๆ ที่ชอบวิ่งหรืออยากวิ่ง จึงต้องมาสัมผัสบรรยากาศจริงๆ อีกครั้งก่อนจะเขียนเส้นทางวิ่งเช้ามืดแบบนี้ผมขอเลือกวิ่งเส้นทางที่ผมเขียนบอกเมื่อครู่ว่า ก็คือเส้นทางเข้า-ออก และขึ้นสะพานสุขตา ทางนี้ระยะวิ่งรอบละ 1500 เมตรมีเรื่องขำๆ นิดหนึ่ง รอบแรกที่วิ่งขึ้นสะพานสุขตา ไม่คิดว่ามันจะมืดขนาดนั้น เกือบหยุดวิ่งแล้ว ไฟส่องสว่างไม่เปิด มีเพียงแสงไฟอ่อนๆ จากไฟดวงเล็กๆ ตามเสา ไม่ได้ช่วยเรื่องความสว่าง แต่มันทำหน้าที่เหมือนไฟนำทางเครื่องบินบนลานจอดมากกว่าพอวิ่งต่อไปเรือยๆ ครู่หนึ่งสายตาก็ปรับเข้ากับสภาพรอบตัว สำรวจดูแล้วไม่มีนักวิ่งคนอื่น ปลายทางคือศาลาสุขใจ ที่ข้างๆ มีแสงไฟจากร้านค้าที่เปิดไฟ เข้าใจว่าคงตื่นมาเพื่อเตรียมข้าวของขายกันแล้วจังหวะกำลังใจลอย ผมก็สะดุ้งสุดตัว เมื่อมีเสียงกระแอมดังออกมาหนึ่งครั้ง ฟังจากเสียง อย่างน้อยต้องเป็นชายและสูงอายุด้วย เพ่งตามองรอบตัว พบร่างหนึ่งเคลื่อนตัวอยู่ฝั่งตรงข้าม กำลังลุกจากท่านั่งเป็นคุณลุงท่านหนึ่ง สวนกางเกงขาสั้น เสื้อน่าจะสีชมพูนะ มาพร้อมจักรยานคู่ใจ คงจะหยุดพักเหนื่อย เพราะผมเห็นแกเดินจูงจักรยานออกเดินไปทางขึ้นสะพานอีกหนึ่งทางวิ่ง เป็นทางวิ่งรอบบ้านพัก เป็นพื้นที่ส่วนในของตากอากาศ ระยะวิ่ง 2000-2300 เมตร เป็นระยะวิ่งที่ผมชอบมากนะ เพียงแต่เหมาะที่จะวิ่งตอนแสงตะวันเต็มฟ้า หรือไม่ก็ตอนเย็นมากกว่าทำไม? สองข้างทางเป็นป่ากงกาง คิดดูว่าเช้าแบบนี้ คงไม่น่าวิ่งแน่ๆ อีกอย่างอาจมีน้องหมามาไล่งับน่องเอาได้ง่ายๆ ดังนั้นเลือกทางปลอดภัยไว้ก่อนดีกว่าวิวยามเช้าวิ่งครบสี่รอบก็เดินผ่อนคลายบนสะพานสุขตา ฟ้าสว่าง มองเห็นทุกอย่างชัดเจน เพื่อนออกกำลังกายทะยอยกันมาเรื่อยๆ ฉายเดี่ยวแบบผมก็หลายคน แบบคู่ หรือแบบกลุ่มห้าหกคนก็มี วัยหนุ่มสาวนับหัวได้เลย ส่วนใหญ่เข้าขั้นสูงวัยแล้วเช้านี้เป็นช่วงที่น้ำลง เผยให้เห็นหาดทรายแลนลงไปในทะเลสุดสายตา ไร้วี่แววนกนางนวลสีขาว แต่ได้วิวจากสองฟากสะพานที่เป็นแนวป่ากงกางแทน ตอนนี้มีแนวกันคลื่นเป็นทางยาวอยู่ด้านหน้าป่ากงกางทางทิศตะวันออก ท้องฟ้าเหนือป่ากงกาง แสงตะวันกำลังสะท้อนก้อนเมฆเป็นเป็นสีทอง แต่ยังไม่ยอมโผล่ออกมาให้เห็นตัว ด้วยเวลาไม่มากพอ ผมจำใจทิ้งโอกาสมองพระอาทิตย์ขึ้นไปเสียก่อน แต่คิดว่าคงสวยไม่แพ้ยามพระอาทิตย์อัสดงแน่ตอนเดินลงสะพานมายังลานจอดรถ ใจหายนิดหน่อย เมื่อมองเห็นเสาสีขาวตั้งเป็นแถวเป็นแนวนับสิบต้น เมื่อก่อนเคยเป็นแลนด์มาร์คหนึ่งของที่นี่ กังหันลมยักษ์สีขาวมองเห็นเด่นตั้งแต่ทางเข้า นี่ถ้าชุบชีวิตให้มันอีกสักครั้งก็คงดีไม่น้อยก็พอหอมปากหอมคอสำหรับการรีวิวบรรยากาศการวิ่งตอนเช้าๆ ที่ตากอากาศบางปู ขอให้สนุกกับการอ่านครับ เครดิตภาพประกอบโดยผู้เขียนเปิดประสบการณ์ความบันเทิงที่หลากหลายสุดปัง บน App TrueID โหลดเลย ฟรี !
